Wielka schizma – prowansalskie rozważania

Felieton z cyklu: Ludzie i ludziska

Ze zwiedzaniem na ogół jest tak, przynajmniej u mnie –  planuję podróż, kupuję przewodnik, staram się przeczytać wszystkie zawarte w nim informacje, po czym często okazuje się, że docieram do innych miejsc, o których mam słabe wyobrażenie, a o tych zaplanowanych tak naprawdę wiem niewiele.

Wprawdzie Avignon był na mojej „check list”, lecz zwiedzając jego główną atrakcję, czyli przeogromny pałac papieski, nawet podparta nikłą uprzednio zdobytą wiedzą oraz wsłuchując  się w głos audioprzewodnika, nie nabrałam o tym miejscu wiedzy takiej, jakiej powinnam. Dopiero po powrocie z podróży, po ochłonięciu z nadmiaru wrażeń, zaczęłam szperać w Internecie, wyszukując informacje nie tylko o samym pałacu, ale o tamtych czasach, w których Avignon stał się jednym z najważniejszych miast średniowiecza, spełniającym przez 67 lat rolę drugiego Watykanu.

Sucharki Lwie Serce

Wpis  z kwietnia 2017 roku

Kto z nas nie zna powieści Astrid Lindgren “Bracia Lwie Serce”. Była moją ulubioną książką dzieciństwa. Potem sięgnęłam po nią jako nastolatka, a następnie czytały ją moje córki. Na targach książki w Warszawie zobaczyłam jej piękne wydanie i oczywiście książkę kupiłam, przeczytałam jednym tchem… i okryłam ją na nowo.

“Bracia Lwie Serce” to nie taka zwyczajna bajka o dwóch chłopcach: mężnym, pięknym Jonatanie i niezbyt ładnym, bojaźliwym Karolu, zwanym Sucharkiem, którzy po śmierci trafili do państwa Nangijali, do Doliny Wiśni. Sąsiadowała ona z równie piękną Doliną Dzikich Róż i zdawałoby się, że w tak rajskich miejscach nic złego już stać się nie może i ludzie będą żyli długo i szczęśliwie. Niestety tyran Tengil przy pomocy potwora Katli zniewolił Dolinę Dzikich Róż i cały czas knuł jak rozszerzyć swoje panowanie na sąsiednią Dolinę Wiśni.